υπαμοιβή

η, Ν

1. εναλλαγή, διαδοχή

2. φρ. «εξ υπαμοιβής» — εκ περιτροπής.

[ΕΤΥΜΟΛ. < υπαμείβω. Η λ. μαρτυρείται από το 1878 στο περιοδικό 'Ομηρος].